Ağlıyordum.Bir kış günüydü.Üzgündüm.Yenilmiştim.Herkesle selamı sabahı kesmiş bir sabahtı.Kahvaltısız.Yola çıktım ağzımda bakır alaşımlı bir tat.Efkar gibi yağıyordu kar.Bazıları kışın öldü sevdiğim insanların dedem Taha amcalarda izledik ayak izlerini düşmanlarımızın bir inşaatın içine götürdü bizi uğursuz ayakların karda bıraktığı lekeler Taha amca karlar içindeydi Taha amca kanlar içindeydi en güzel kar insanın çocukluğuna yağandır.Pencereye yüzümü dayar dua ederdim,kar yağsın, durmasın, tutsun,rütbe düşüp yağmur olmasın diye.Hep kış günlerinde düştüm umutsuz aşklarımın batağına buğulu camlara adlarını yazdım konuşamadığım kızların ve babaannemin nice kırgından taşıdığı eski mücevher kutusunun sırı dökülmüş aynasında o kadar çirkindim ki bir greyder durmadan soluklanmadan çalışıyordu toprak damlı evimizin bahçesinde.Kalabalıktı.Küçüktüm acıdan, yaşça.Babaannem bayılmıştı.Herkes ağlıyordu.Dedem ölmüştü.Kar ağlıyordu, yağar gibi.Küçüktüm.Susuyordum.Lapa lapa... ağlar gibi..Karda yürümek gibisi yoktur geceleri.Işığın yalazında seyretmek kar tanelerinin dansını.Bir de ayazda sevmek olmadık bir kadını.Soğuktan korumaktır asıl marifet sevdiğinin tenini.Aşksız geçen kışların intikamıdır geleneksel bahar sevdalanmaları.Ben hep kışı sevdim.Ben hep kışın sevdim beni sevmeyenleri.
Bugün Galatasaray için ne yaptın ?
Sevdim ulAn, çok sevdim.
